Tussen het salueren, de salvo's en het trompetgeschal door presenteerde de Damse stadsdichter deze voormiddag in Moerkerke zijn derde stadsgedicht, in aanwezigheid van prominenten en veteranen. Na de minuut stilte en de voordracht was het tijd om de ballonnen (met de handgeschreven gedichten) op te laten. Er was echter een probleempje: de koorden aan de ballonnen waren in elkaar verstrengeld, het bleek een gordiaanse knoop. Onmachtig om de knoop te ontwarren liet de stadsdichter, samen met enkele kinderen, de hele tros vliegen. De wind blies richting Nederland. Misschien wordt een Nederlander straks de gelukkige bezitter van 20 originele handgeschreven stadsgedichten? Een verschrikkelijk etmaal slag om ’t Molentje, 1944 We willen van het juk af de druk op dit gehucht is niet meer te harden, we horen flarden van hoop dat er vrijheid in aantocht is. Brengt Canada ons Kanaän? De groetende soldaten zijn nog veraf en groeven verschijnen in onze gezichten wanneer we tussen de granaten Du...