Frederik Lucien De Laere

De bombast krast in de gave polder onherroepelijk, begraaft het have en goed van de streek voor een haven met mastodonten, niet met masters van vroeger die sierlijk in een glorieus verleden gleden – ze komen niet meer terug. We moeten ophoepelen en ophoesten de tol, we zetten het onze kinderen betaald. Waar is de voorspoed als het erfgoed bloedt, als het bloeien op de berm voorgoed ophoudt en men de herder zegt ga verder ? De natuur wordt een dikke pens. We lopen vast en zijn omsingeld in onze dorpen. Het water verzilt, uur na uur, dreigt met de zee die steeds hoger wil en wilder wordt. We verzuchten dat het geen klucht is maar bittere ernst dat de mens verziekt door het stof in de lucht. Waar is het vangnet, de bomen? Mooie rijen staan in de herinnering, in flarden van dromen.

Op zondag 27 april a.s. zijn er 'Kanaalfeesten', een happening langs het Schipdonk-en Leopoldkanaal, bijgenaamd de 'Stinker' en de 'Blinker' ( http://www.kanaalfeesten.com/ ). Bedoeling is om iedereen wakker te schudden voor het behoud van de kanalen en de bomenrijen. Er zijn namelijk plannen voor de verbreding van het Schipdonkkanaal, wat meer dan 200 onteigeningen en uiteraard een drastische ingreep in het landschap zou inhouden. Dit ter faveure van de ongebreidelde groei van de Zeebrugse haven, d.i. verdere industrialisering op termijn. Aangezien er al genoeg beton is en genoeg gebouwd is in Vlaanderen, en dit een van de laatste unieke restanten van natuurschoon is, zal de stadsdichter zich in deze zaak ook mengen. En zoals het hoort, schreef hij in de eerste plaats een (officieus) gedicht. Maar de stadsdichter van Damme zit niet om een stunt verlegen. Op 27 april zal hij dus ook voor een stunt zorgen, langs het Schipdonkkanaal.