Portretten

Als één van de 45 creatieve Bruggelingen die in beeld werden gebracht, las ik gisteren voor in boekhandel Raaklijn, op de opening van de foto-expo Made in Bruges. Op de achtergrond ziet u een eminentie meegenieten. Op de sokkel niet de onzichtbare man, waarvoor ik speciaal een gedicht had opgedragen. Ik had vier gedichten geselecteerd die stuk voor stuk iets te maken hadden met 'het portret' (kwestie van het een beetje in te kaderen), waaronder ook één voor mijn oogappel Sofie.

De onzichtbare man

Het staat buiten kijf: hij is er lijfelijk niet

maar wel zijn denktank,

hij resoneert als Romulans of ninja

en verschanst zich als een inktvis.

Hij is een roofdier in de stroom,

een stealth-jager, een killer van formaat

die kleuren en geuren absorbeert en

wegcijfert de zintuigen van de vijand.

Het effect van de heks is hem bekend:

De appel die zij ongemerkt

van hand tot hand doet gaan

laat haar tegenstanders vallen

als vliegen bij de boom des doods.

Oogappel

Je blinkende blik vervoert als een hemellichaam

mijn natuur, mijn stuurse mannelijkheid die in het raam

van je netvlies tot expansie komt, tot een uitspansel

zich bij onze uitspatting voltrekt.

Na het oogcontact volgt een tinteling van vlees,

een rilling in de bast van het beest dat oprijst

uit de marmelade van de dagelijksheid.

Door je haren dwarrel ik, in een blinde roes

rol ik door je ragebol.

Je bent oogverblindend genaderd

en ik zinder nog van spanning

van de ioniserende iris

die mijn werkelijkheid vervormt

tot een eden in het heden.