Poëzie in diamant

'De wereld zonder ons' van Alan Weisman schetst een beeld van onze planeet zonder menselijke aanwezigheid. Als we bepaalde wetenschappers mogen geloven, houdt de menselijke soort het niet al te lang meer uit. De projecties voor de wereldbevolking ogen niet echt rooskleurig. Als we doorgaan volgens het gemiddeld VN-scenario, vruchtbaarheid afnemend van 2,6 kinderen per vrouw in 2004 tot iets meer dan 2 kinderen per vrouw in 2050, dan zal het bevolkingsaantal halverwege deze eeuw opgelopen zijn tot 9 miljard. Dit zet een nog loodzwaardere druk op het aards milieu, alle nieuwe technologie en energie ten spijt. Uitsterven is een natuurlijke zaak in de geschiedenis van onze planeet. Komen we de laatste grote uitsterving te boven? De natuur staat in elk geval paraat om ons met een groene nevel toe te dekken. Een voorproefje kunnen we zien in Tsjernobyl, de hoge radioactiviteit is geen obstakel voor de natuur om haar plaats weer in te nemen. Om nog een glimp van ons te laten voortleven, moeten we het opslaan in diamant. Als bewijs dat wij ooit hebben bestaan. Het plan om eerder een grafische toelichting over menselijke cultuur in diamant op te slaan, en mee te sturen met een ruimtetuig, strandde door geruzie onder projectleiders van de NASA. Dit is een oproep tot een nieuwe poging, met poëzie, poëzie vat immers alles samen.