Grauwzone

Onderstaande tekst schreef ik n.a.v. het eerbetoon van het venijnig gebroed gisteren aan J.M.H. Berckmans. Het in memoriam vond plaats in café de Biekorf, waar ook actrice Kristien De Proost aanwezig was om hulde te brengen aan de overleden auteur.

op het tandvlees aan de rand van het haalbare
bibberen en beven wij in een bar lokaal
aan de haal zijn de roofdieren met ons have
knarsend in een grot blijven wij begot
barstensvol heimwee naar een matig klimaat
het pandemonium klinkt uit de diepste spleten
nadat de pandemie zich her en der nestelde
in het geldbestel en vervolgens in elke sector
huishield als een sikkel tot in de voeding toe
we zoeken een adapt-mode, een schield dat ons
in staat stelt wonderlijke dingen te brouwen
in biotoop zero
in sloppen, vulkaanranden, reactorwanden
in een diepzee
tussen de lieverdjes die komen piepen
in het zwartste zwart
we moeten ons harden, tarten
de loopgraven van het millennium
de durchfall van het gelukstadium
het model der beschaving
in één ruk van de kaart geveegd
als ukkepuk equals elcerlyck
en de kelk is geleegd
en de zwavelmijnen zijn het werkterrein
de trein rakelings raast
langs extended families
die van geen hout pijlen weten te maken
we koukleumen in een klooster
vertrouwend op een verwerend vuur
roosterend gebeden op een raster
om uit te roken het virus dat velt
één na één in doodskloktriomf
als een bezem in goma
een wijzer die de doden/seconde telt
all we need is a wizard
die de demonen kwelt, op afstand houdt
in de eenzame cel waarin elk van ons
een tijd verblijft, een tijd verdrijft
in een hel onmetelijk, vermetel,
tussen de netels
zullen we elkaar wederzien.